به نقل از «اکوفارس»

محققان علت بیماری پارکینسون را پیدا کردند

تاریخ انتشار: ۱۲ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۸۱۵۷۶۲

به‌نقل از یورکالرت، تا همین اواخر، درک ما از بیماری پارکینسون به کلی محدود و این محدودیت در گزینه‌های درمانی ناچیز و در مدیریت این وضعیت ناتوان‌کننده آشکار شده بود. درک اخیر ما در درجه اول حول عوامل ژنتیکی مسئول موارد خانوادگی بوده، در حالی که عوامل ایجادکننده در بیشتر بیماران ناشناخته باقی مانده است با این حال، در تحقیق جدید، محققان دانشگاه کپنهاگ دانمارک، از بینش جدیدی در مورد عملکرد مغز در بیماران پارکینسونی پرده‌برداری کرده‌اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

رهبر این کشف پیشگامانه، پروفسور شهره عیسی‌زاده ناویکاس است.

پروفسور عیسی‌زاده نویکاس می‌گوید: برای اولین بار، می‌توانیم نشان دهیم که میتوکندری‌ها، تولیدکنندگان انرژی حیاتی در سلول‌های مغز، به‌ویژه نورون‌ها، آسیب می‌بینند که منجر به اختلال در دی‌ان‌ای میتوکندری می‌شود. این امر بیماری را مانند آتش‌سوزی در مغز شروع و گسترش می‌دهد.

وی بیان کرد: یافته‌های ما نشان می‌دهد که انتشار مواد ژنتیکی آسیب‌دیده، دی‌ان‌ای میتوکندریایی، باعث ایجاد علائمی می‌شود که یادآور بیماری پارکینسون و پیشرفت آن به سمت زوال عقل است.

بیماری پارکینسون یک بیماری مزمن است که سیستم عصبی مرکزی را تحت تاثیر قرار می‌دهد و منجر به علائمی مانند مشکل در راه رفتن، لرزش، چالش‌های شناختی و در نهایت زوال عقل می‌شود. این بیماری بیش از ۱۰ میلیون نفر را در سراسر جهان مبتلا کرده است. در حالی که در حال حاضر هیچ درمانی وجود ندارد، درمان‌های پزشکی خاصی می‌توانند علائم آن را تسکین دهند.

قطعات کوچک دی‌ان‌ای میتوکندری باعث گسترش بیماری می‌شود

محققان با بررسی مغز انسان و موش، دریافتند که آسیب به میتوکندری در سلول‌های مغز زمانی اتفاق می‌افتد که این سلول‌ها نقصی در ژن‌های پاسخ ضد ویروسی داشته باشند. آنان در جستجوی درک علت رخداد این آسیب و چگونگی کمک به این بیماری بودند. جستجوی محققان به یک افشاگری قابل توجه منجر شد. بخش‌های کوچکی از میتوکندری، در واقع دی‌ان‌ای، به درون سلول آزاد می‌شوند.

پروفسور عیسی زاده توضیح می‌دهد که وقتی این قطعات دی‌ان‌ای آسیب‌دیده در در جای خود قرار نگیرند، برای سلول سمی می‌شوند و سلول‌های عصبی را وادار می‌کنند تا این دی‌ان‌ای سمی میتوکندری را دفع کنند.

وی افزود: با توجه به ماهیت به‌هم پیوسته سلول‌های مغزی، این قطعات دی‌ان‌ای سمی به سلول‌های همسایه و دور گسترش می‌یابند، شبیه به آتش‌سوزی کنترل‌نشده در جنگل‌ها که توسط یک آتش‌ معمولی جرقه زده می‌شود.

نمونه خون، ایده‌آل است

شهره عیسی زاده نویکاس پیش‌بینی می‌کند که این تحقیق گام اولیه در جهت درک بهتر این بیماری و توسعه درمان‌های آینده، تشخیص و اندازه‌گیری اثربخشی درمان بیماری پارکینسون است.

وی همچنین ابراز امیدواری کرد که تشخیص دی‌ان‌ای میتوکندریایی آسیب‌دیده می‌تواند به‌عنوان یک نشانگر زیستی اولیه برای توسعه بیماری باشد. نشانگرهای زیستی، شاخص‌های عینی شرایط پزشکی خاص مشاهده شده در بیماران هستند. در حالی که برخی از نشانگرهای زیستی مانند فشار خون، دمای بدن و شاخص توده بدن رایج هستند، برخی دیگر بینش‌هایی را در مورد بیماری‌های خاص، مانند جهش ژنی در سرطان یا سطح قند خون برای دیابت، ارائه می‌دهند. شناسایی یک نشانگر زیستی برای بیماری پارکینسون نوید قابل توجهی برای پیشرفت درمان‌های آینده دارد.

پروفسور عیسی‌زاده نویکاس ابراز کرد: ممکن است آسیب دی‌ان‌ای میتوکندری در سلول‌های مغزی از مغز به خون نشت کند. این امر امکان گرفتن نمونه کوچکی از خون بیمار را به‌عنوان راهی برای تشخیص زودهنگام یا ایجاد پاسخ مطلوب به درمان‌های آینده ممکن می‌سازد.

وی همچنین امکان تشخیص دی‌ان‌ای میتوکندری آسیب‌دیده در جریان خون را در نظر می‌گیرد که تشخیص بیماری یا سنجش پاسخ‌های درمانی را از طریق یک آزمایش خون ساده امکان‌پذیر می‌کند.

تلاش بعدی محققان شامل بررسی این است که چگونه آسیب دی‌ان‌ای میتوکندری می‌تواند به‌عنوان نشانگرهای پیش‌بینی برای مراحل مختلف بیماری و پیشرفت عمل کند.

پروفسور عیسی‌زاده نویکاس خاطرنشان کرد: علاوه بر این، ما برای بررسی راهبردهای درمانی بالقوه با هدف بازگرداندن عملکرد طبیعی میتوکندری برای اصلاح اختلالات میتوکندریایی دخیل در این بیماری تلاش می‌کنیم.

یافته‌های این پژوهش در مجله Molecular Psychiatry منتشر شده است.

منبع: اکوفارس

کلیدواژه: بانک مرکزی شاخص بورس افزایش قیمت طلای جهانی قیمت روز خودرو بیماری پارکینسون سلول های مغز آسیب دیده سلول ها آسیب دی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ecofars.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اکوفارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۸۱۵۷۶۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ساخت نخستین سلول مغزی مصنوعی با آب و نمک 

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از ساینس الرت، محققان توانسته اند اتصالات عصبی به نام سیناپس‌ها را با استفاده از همان آب و مواد نمکی که مغز از آن استفاده می‌کند شبیه سازی کنند؛ پیشرفتی که به رشته نوظهور «یونترونیک» که ترکیب زیست شناسی و الکترونیک است کمک می‌کند.

گروهی از پژوهشگران دانشگاه اوترخت در هلند و دانشگاه سوگانگ در کره جنوبی، از عملکرد مغز انسان که از ذرات باردار به نام یون‌های محلول در آب برای انتقال سیگنال‌ها در نورون‌ها استفاده می‌کند، الهام گرفته اند.

یکی از ویژگی‌های مهم توانایی مغز برای پردازش اطلاعات، انعطاف پذیری سیناپسی است که به نورون‌ها اجازه می‌دهد تا قدرت اتصالات بین خود را در پاسخ به تاریخچه ورودی تنظیم کنند.

این دستگاه که جدید «ممریستور یونترونیک» نام دارد، میزان بار الکتریکی را که قبلا از آن عبور کرده است «به یاد می‌آورد» و ما را به ساخت سیستم‌های مصنوعی با قابلیت تقلید از مغز ابرقدرت انسان نزدیک‌تر می‌کند.

«تیم کامسما» «Tim Kamsma» فیزیکدان نظری از دانشگاه اوترخت، می‌گوید: این دستاورد نشان دهنده یک پیشرفت حیاتی به سمت رایانه‌هایی است که نه تنها می‌توانند الگو‌های ارتباطی مغز انسان را تقلید، بلکه از همان محیط نیز استفاده کنند.

ممریستور یونترونیک به شکل مخروط با محلول آب و نمک در داخل آن، فقط ۱۵۰ در ۲۰۰ میکرومتر عرض دارد (عرض حدود سه یا چهار تار موی انسان در کنار هم). تکانه‌های الکتریکی باعث حرکت یون‌ها در کانال مخروطی شکل شده و تغییرات در بار الکتریکی منجر به تغییر در حرکت یون می‌شود. تغییر در چگونگی رسانش الکتریسیته سیناپس را می‌توان اندازه گیری و رمزگشایی کرد تا دریابیم سیگنال ورودی چه بوده که این نشان دهنده نوعی حافظه است.

طول کانال بر مدت زمان حفظ حافظه ممریستور تأثیر می‌گذارد و این نشان می‌دهد می‌توان کانال‌ها را برای کار‌های خاصی طراحی کرد دقیقا مانند آنچه در مغز وجود دارد. فیزیک دان‌ها همچنین در تلاش برای یافتن روش‌های مختلف ترکیب این سیناپس‌های مصنوعی هستند.

اگرچه هنوز این دستگاه و به طور کلی یونترونیک، در مراحل بسیار اولیه هستند، اما با توجه به تولید نسبتا سریع و ارزان، این طراحی جدید می‌تواند برای طیف وسیعی از کاربرد‌های آینده مقیاس پذیر باشد.

مجریان این طرح می‌گویند اگرچه سیناپس‌های مصنوعی قادر به پردازش اطلاعات پیچیده بر اساس مواد جامد هستند، اما ما اکنون و برای اولین بار نشان دادیم که این شاهکار با استفاده از آب و نمک نیز قابل اجراست. ان‌ها به طور موثر رفتار عصبی را با استفاده از سیستمی تکرار می‌کنند که از محیطی مشابه مغز استفاده می‌کند.

این پژوهشگران امیدوارند با الگوبرداری از مغز، به جای تکیه بر فرآیند‌ها و اجزای الکتریکی سنتی و رایج، بتوان با رایانه‌ها به ظرفیت و کارایی مغز نزدیک شد.

نتایج این تحقیقات در نشریه PNAS منتشر شده است.

انتهای پیام/